താവോ തേ ചിങ് (Verses 18-20)

Note:
**ചിരി നിറഞ്ഞതാണ്; പുറംകാഴ്ചകളിൽ വീഴാതെ ശരിക്കുള്ള അർത്ഥം ഗ്രഹിക്കണം.

Stephen Mitchell ഇന്റെ പരിഭാഷയോടൊപ്പം ഇതും നോക്കുക.

https://www.taoistic.com/taoteching-laotzu/taoteching-18.htm

Stephan Stenudd explains these verses so elegantly…

18

മഹത്തായ താവോ മറക്കപ്പെടുമ്പോൾ
പല ‘നേർവഴികൾ’, പല ‘സന്മാർഗ്ഗങ്ങൾ’ ഉണ്ടാവും.
‘അറിവും’ ‘ജ്ഞാനവും’ ഉണ്ടാവുമ്പോൾ
‘അഭിനയ’ങ്ങളും ഉണരുന്നു.
കുടുബത്തിൽ അശാന്തി ഉണ്ടാകുമ്പോൾ
‘വിധേയത്വം’ കൂടുമല്ലോ.
രാജ്യം പ്രക്ഷുബ്‌ധമാകുമ്പോൾ
‘വിശ്വസ്തരായ’ മന്ത്രിമാർ സാധാരണമല്ലോ.

19

ദിവ്യതയും, ജ്ഞാനവും മാറ്റി വയ്ക്കുക
ജനങ്ങൾ നൂറിരട്ടി സന്തോഷിക്കും.
ദാനം കൊടുക്കലും, ചുമതല പഠിപ്പിക്കലും കളയുക
സ്വാഭാവിക കുടുംബബന്ധങ്ങളിൽ മനുഷ്യരെത്തും.
വലിയ ബുദ്ധിയും, ലാഭക്കണക്കും ഉപേക്ഷിക്കുക
കള്ളൻമാരും കൊള്ളക്കാരും സ്വതേ കുറയും.
ഇവ മൂന്നും പോര, ഇവ കൂടി കേൾക്കൂ:
ലാളിത്യത്തോടെ പെരുമാറുക, ശുദ്ധരായിരിക്കുക
സ്വാർത്ഥത കുറയ്ക്കുക, ആശകൾ പരിമിതപ്പെടുത്തുക
എല്ലാമറിയാനുള്ള തൃഷ്ണ കളയുക, നിന്റെ സങ്കടങ്ങൾ കുറയും.

20

‘അതേ’ അല്ലെങ്കിൽ ‘അല്ല’ : എന്താണ് വ്യത്യാസം?
‘സുന്ദരം’ അല്ലെങ്കിൽ ‘വിരൂപം’: എന്താണ് വ്യത്യാസം?
മറ്റുള്ളവർ വിലകൊടുക്കുന്നതിനെ നീയും വിലകൊടുക്കണോ?
അവർ ഉപേക്ഷിക്കുന്നവയെ നീയും ഉപേക്ഷിക്കണോ?
എന്ത് വിഡ്ഢിത്തമാണ് !
പലരും വലിയ ഉത്സാഹത്തിലാണ്:
ഏതോ കെട്ടുകാഴ്ചയ്ക്കു പോകുന്നതുപോലെ!
ഞാൻ മാത്രം നിസ്സംഗനായി, ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇരിക്കുന്നു;
ചിരിക്കാനറിയാത്ത കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ .
മറ്റുള്ളവരുടെപ്പക്കൽ അവർക്ക് വേണ്ടതുണ്ട്.
എനിക്ക് മാത്രം ഒന്നുമില്ല;
ഞാൻ വീടില്ലാത്തവനെപ്പോലെ ഒഴുകി നടക്കുന്നു.
ഞാനൊരു വിഡ്ഡിയെപ്പോലെ , ഒഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായിരിക്കുന്നു.
മറ്റുള്ളവർ എത്ര മിടുക്കരാണ്! അവർക്ക് ലക്ഷ്യബോധമുണ്ട് ,
എനിക്ക് മാത്രമില്ല.
ഞാൻ തീരത്തെ തിരയെപ്പോലെ,
കാറ്റിനെപ്പോലെ, അലക്ഷ്യമായി ഒഴുകി നടക്കുന്നു.
ഞാൻ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തനാണ്
മഹത്തായ അമ്മയാണല്ലോ എന്റെ ദുഗ്ദ്ധദായിനി.

***

താവോ തേ ചിങ് (Verses 14-17)

14

നോക്കിയാൽ, കാണില്ല
കാതോർത്താൽ, കേൾക്കില്ല
എത്തിപ്പിടിച്ചാൽ, കിട്ടില്ല.
മുകളിൽ പ്രകാശമയമല്ല,
താഴെ അന്ധകാരമല്ല.
ഇടമുറിയാത്തത്,നാമമില്ലാത്തത്
ശൂന്യതയിലോട്ടു തിരികെ പോകുന്നത്.
എല്ലാ രൂപങ്ങളും ഉൾകൊള്ളുന്ന രൂപം,
ഒരു പ്രതിഫലനവുമില്ലാത്ത  പ്രതിഫലനം.
ബഹളമില്ലാത്തത്, ഉൾക്കൊള്ളാനാവാത്തത്.
അടുത്തേയ്ക്കു ചെന്നാൽ, തുടക്കമില്ല.
പിന്തുടർന്നാൽ, ഒടുക്കമില്ല.
അറിയാൻ പറ്റാത്തത്, പക്ഷെ നിനക്ക് സ്വായത്തമാക്കാവുന്നത്:
സ്വന്തം ജീവിതത്തെ തുറന്ന മനസ്സോടെ സ്വീകരിക്കുമെന്നാൽ.
നീ വന്നത് എവിടെ നിന്നാണെന്ന് ഓർക്കുക:
അതാണ്  എല്ലാ അറിവിന്റെയും കാതൽ.

15

കാലാകാലങ്ങളിലുള്ള മാസ്റ്റർമാർ,
ആഴവും, എളിമയുമുള്ളവർ.
അവരുടെ അറിവിന് അളവുകോലുകളില്ല.
അത് വർണ്ണിക്കുക സംഭവമല്ല.
അവരുടെ രൂപങ്ങളെക്കുറിച്ചു പറയാം:
മഞ്ഞുകട്ട നിറഞ്ഞ നദിയിലൂടെ നടക്കുന്നവരെപ്പോലെ
സൂക്ഷ്മതയുള്ളവർ;
ശത്രുരാജ്യത്തിൽപ്പെട്ട യോദ്ധാവിനെപ്പോലെ
ജാഗ്രതയുള്ളവർ ;
അതിഥിയെപ്പോലെ വിനയമുള്ളവർ
ഉരുകുന്ന മഞ്ഞുപ്പോലെ ഒഴുകുന്നവർ
ഒരു തടിക്കഷ്ണത്തെപ്പോലെ മാറ്റങ്ങൾക്കു വഴങ്ങുന്നവർ
ഒരു താഴ്വാരത്തെപ്പോലെ നിറഞ്ഞു സ്വീകരിക്കുന്നവർ.
ശുദ്ധമായ ജലം പോലെ തെളിഞ്ഞവർ.
നിന്റെ ജീവിതത്തിലെ കലക്ക-മണ്ണ്
താനേ തെളിയുന്നത് വരെ കാക്കാൻ ക്ഷമയുണ്ടോ?
സത്യമായ പ്രവൃത്തി, സ്വയം ഉണരുന്നത് വരെ
മനസ്സടക്കത്തോടെ ഇരിക്കാൻ ആകുമോ?
മാസ്റ്റർ സ്വന്തം പൂർണത തേടുന്നില്ല.
ഒന്നും തേടാതെ, ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ
അവർ നിലകൊള്ളുന്നു, അങ്ങനെ
എല്ലാത്തിനേയും സ്വീകരിക്കുന്നു.

16

മനസ്സിനെ ചിന്തകളിൽ മുക്തമാക്കുക,
നിന്റെ ഹൃദയം ശാന്തമായിരിക്കട്ടെ.
ജീവജാലങ്ങളുടെ പ്രക്ഷുബ്ധത കാണുക,
അവയുടെ മടക്കത്തെപ്പറ്റി ഓർക്കുക.
പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഓരോ വേറിട്ട ജീവനും
തിരിച്ചു പോകുന്നത് ഒരേ ഉറവയിലോട്ടാണ്.
ആ മടക്കം, ശാന്തമുഗ്ദ്ധം.
ഉറവിടത്തെപ്പറ്റി ഉൾകാഴ്ചയില്ലെങ്ങിൽ,
ബഹളങ്ങളിൽ തപ്പിയും തടഞ്ഞും വലയും.
നീ വരുന്നത് എവിടെ നിന്ന് എന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ
സ്വാഭാവികമായി നീ സഹനശീലനാകുന്നു,
നിസ്സംഗനാകുന്നു, ഉള്ളിൽ ചിരിപ്പൊട്ടുന്നു;
ഒരു മുത്തശ്ശിയെപ്പോലെ സഹാനുഭൂതി തോന്നുന്നു
ഒരു രാജാവിനെപ്പോലെ പ്രതാപിയാകുന്നു.
താവോയുടെ മാസ്മരികതയിൽ മുങ്ങുമ്പോൾ,
ജീവിതം കൊണ്ടുത്തരുന്നതൊക്കെ നേരിടാം,
മരണം വരുമ്പോൾ, നീ എപ്പോഴേ തയ്യാർ.

17

മാസ്റ്റർ ഭരിക്കുമ്പോൾ , അങ്ങനെയൊരാൾ
ഉണ്ടെന്നുപോലും ആൾക്കാർക്ക് തോന്നുകയില്ല.
അടുത്ത ശ്രേണിയിൽ ഉള്ളയാൾ
ജനങ്ങളാൽ സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നവനാകുന്നു.
അടുത്ത്, ജനം ഭയക്കുന്നയാൾ.
ഏറ്റവും അസഹനീയം, വെറുക്കപ്പെട്ടയാളുടെ ഭരണം.
നിങ്ങൾ ജനങ്ങളെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ
അവർ വിശ്വാസത്തിന് പാത്രങ്ങളാകാതെയാകും.
മാസ്റ്റർ സംസാരിക്കില്ല, പ്രവർത്തിക്കുകയേയുള്ളൂ .
ആ ജോലി തീർന്നു കഴിയുമ്പോൾ
കാണുന്നവർ പറയും :
‘എത്ര മനോഹരം! നാം തന്നെ നേടിയതാണ് ഇതൊക്കെ!’

താവോ തേ ചിങ് : Tao Te Ching (Verses 9-13)

9

പാത്രം നിറയുവോളം ഒഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നാൽ
അത് കവിഞ്ഞൊഴുകും.
വായ്ക്കത്തിയുടെ മൂർച്ച നിരന്തരം കൂട്ടിയാൽ
അത് ഉപയോഗശൂന്യമാകും.
പണവും സുരക്ഷിതത്വവും തേടി പാഞ്ഞാൽ
ഹൃദയം ഒരു മുഷ്ഠിപ്പിടിയിൽ ഒതുങ്ങും.
അന്യരുടെ അംഗീകാരത്തിന് ദാഹിച്ചാൽ
എന്നെന്നേയ്ക്കും അവരുടെ അടിമയാകും.
നിന്റെ ജോലി ചെയ്യുക, പിന്നെ പിൻവാങ്ങുക-
അതാണ് ശാന്തിയിലോട്ടുള്ള ഏക പാത.

10
മനസ്സിനെ, ദേശാടനങ്ങളിൽ നിന്നും തിരികെ
വിളിച്ചു കൊണ്ട് , അതിൻ്റെ മൂലഭാവത്തിൽ നിർത്താമോ?
ശരീരത്തെ , ഒരു നവജാത ശിശുവിനെപ്പോലെ
വഴക്കമുള്ളതായി നിലനിർത്താമോ ?
ഉൾക്കണ്ണിന്റെ വീക്ഷണം ശുദ്ധമാക്കി
പ്രകാശം മാത്രം കാണുമാറാക്കാമോ?
കൂട്ടരെ സ്‌നേഹിച്ചുകൊണ്ട്, നിന്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ
അടിച്ചേൽപ്പിക്കാതെ, നേതൃത്വം നല്കാനാവുമോ?
ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സംഭവങ്ങളെ
അവയുടെ ഗതിയ്ക് വിട്ട്, അഭിമുഖീകരിക്കാമോ?
സ്വന്തം മനസ്സിൽ നിന്നും പിൻവാങ്ങി, എല്ലാത്തിനേയും
മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമോ?
പരമമായ ഗുണം ഇപ്രകാരം:
ജന്മം നൽകുക, വളർത്തുക,
സ്വന്തമാക്കാതെ കൂടെക്കൂട്ടുക
പ്രതീക്ഷകളില്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കുക
നിയന്ത്രിക്കാതെ വഴികാട്ടുക.

11
ചക്രമദ്ധ്യത്തിലെ ശൂന്യതയാണ്
വണ്ടി ചലിപ്പിക്കുന്നത്.
ചെളിയെ കുടമാക്കാം; എങ്കിലും
നമുക്ക് വേണ്ടുന്നത് താങ്ങുന്നത്
അതിനുള്ളിലെ ശൂന്യതയാണ്.
മരം വാർത്തു വീടുണ്ടാക്കാം; എങ്കിലും
നാം താമസിക്കുന്നത്,
അതിനുള്ളിലെ ശൂന്യതയിലാണ്.
നമ്മുടെ പ്രവർത്തനം ‘ഉള്ള’വയിലൂടെയാണ്
എന്നാൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത്, ‘ഇല്ലാത്ത’വയാണ്.

12
നിറങ്ങൾ കണ്ണുകളെ മഞ്ചിപ്പിക്കുന്നു
ശബ്ദങ്ങൾ കാതടപ്പിക്കുന്നു
രുചികൾ നാവിനെ നിർവീര്യമാക്കുന്നു
ചിന്തകൾ മനസ്സിനെ തളർത്തുന്നു
ആശകൾ ഹൃദയത്തെ കരിയിക്കുന്നു.
മാസ്റ്റർ ലോകത്തെ അവലോകനം ചെയ്യുന്നു;
പക്ഷെ തൻ്റെ ഉൾകാഴ്ചയിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു.
സംഭവങ്ങളെ വന്നുപോകാൻ അനുവദിക്കുന്നു.
അവരുടെ ഹൃദയം ആകാശം പോലെ വിശാലമാണ്.

13

ജയം തോൽവിയെപ്പോലെ അപകടകാരിയാണ്;
പ്രതീക്ഷ ഭയത്തെപ്പോലെ പോടുള്ളതാണ്.
ജയം തോൽവിപോലെന്നാൽ ?
ഏണി കയറിയാലും, ഇറങ്ങിയാലും
നിന്റെ കാലുകൾക്ക് ഉറപ്പില്ല.
ഭൂമിയിൽ ഇരുകാലുകളും നാട്ടുമ്പോൾ
നില തെറ്റാതെയിരിക്കും.
പ്രതീക്ഷ ഭയം പോലെന്നാൽ?
പ്രതീക്ഷയും, ഭയവും ഭൂതാവേശങ്ങളാണ്-
‘ഞാൻ’ എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്നുണരുന്നവ.
‘ഞാൻ’ എന്നത് പോയാൽ പിന്നെ ഭയമെവിടെ?
കാണുന്നതെല്ലാം ‘ഞാൻ’ തന്നെ.
നിന്നെപ്പോലെ ലോകത്തെയും സ്നേഹിക്കുക
നിന്റെ മുന്നിലുള്ളതിൽ വിശ്വാസമർപ്പിക്കുക.
അപ്പോൾ എല്ലാത്തിനോടും കാരുണ്യമുണ്ടാകും.
***
.

 

താവോ തേ ചിങ് : Tao Te Ching (Verses 4-8)

4

താവോ ഒരു കിണർ പോലെയാണ്:
എല്ലാവരും ഉപയോഗിക്കുന്നത്, എന്നാൽ
ഒരിക്കലും കുടിച്ചുത്തീർക്കാനാവാത്തത്.
അനന്തമായ ശൂന്യത,
അനന്തമായ സാദ്ധ്യതകൾ നിറഞ്ഞത്.
ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ
എപ്പോഴും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്.
ആരാണതിന് ജന്മം നൽകിയത് എന്നറിയില്ല.
ദൈവത്തെക്കാൾ പ്രായമുണ്ടതിന്

5

താവോ ഒന്നിന്റേയും പക്ഷത്തല്ല
നന്മയ്ക്കും തിന്മയ്ക്കും ജന്മം കൊടുക്കുന്നത് അതാണ്.
മാസ്റ്റർ ഒന്നിന്റേയും പക്ഷത്തല്ല;
അവർ ശുദ്ധരേയും ദുഷ്ടരേയും ഒരു പോലെ സ്വീകരിക്കുന്നു.
തീയ്യിനെ ശക്തമാക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വായ്ക്കുഴൽ പോലെയാണത് :
ഒഴിഞ്ഞതെങ്കിലും അനന്തമായ ശക്തിയുള്ളത്.
കൂടുതൽ ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ തരുന്നത്
കൂടുതൽ സംസാരിക്കുമ്പോൾ കുറച്ചു മനസ്സിലാവുന്നത്
മദ്ധ്യത്തെ മുറുക്കെ പിടിച്ചു കൊള്ളുക.

6
താവോ: മഹതിയായ മാതാവ്
ഒഴിഞ്ഞത് എങ്കിലും നിറ വറ്റാത്തത്
അനന്തമായ പ്രപഞ്ചങ്ങൾക്കു ജനനി
എപ്പോഴും നിന്റെയുള്ളിൽ കുടികൊള്ളുന്നത്
നീ ആഗ്രഹിക്കുന്ന രീതിയിൽ അതിനെ ഉപയോഗിക്കാം.

7

താവോ അനന്തവും ശാശ്വതവുമാണ്.
എന്ത് കൊണ്ട് ശാശ്വതം?
അതിനു ജന്മമില്ല
അത് കൊണ്ട് മരണവുമില്ല.
എന്ത് കൊണ്ട് അനന്തം?
അതിന് തന്റേതായ ആഗ്രഹങ്ങളില്ല
അത് മറ്റുള്ളവയ്ക്കു വേണ്ടി നിലനിൽക്കുന്നു.
മാസ്റ്റർ പിന്നിൽ നില്കുന്നു,
അതിനാൽ എപ്പോഴും മുന്നിലാവുന്നു.
സകലതിൽ നിന്നും വിട്ടു നില്കുന്നു,
അതിനാൽ സകലത്തിന്റെയും കൂടെയുണ്ട് .
ഒന്നിനോടും ഒട്ടിപ്പിടിക്കലില്ല ;
ആയതിനാൽ സകല പൂർണതയും തികഞ്ഞത്.

8

പരമോന്നതമായ നന്മ ജലം പോലെയാണ്:
ശ്രമിക്കാതെ തന്നെ എല്ലാത്തിനെയും വളർത്തുന്നു.
ആളുകൾ തിരസ്കരിക്കുന്ന താഴ്ന്ന നിലങ്ങളിൽ തൃപ്തം;
അത് താവോയെ പോലെ തന്നെ.
മണ്ണിനോട് ചേർന്ന വീട് നന്ന്
ചിന്തയിൽ ലാളിത്യം നന്ന്
പ്രശ്നപരിഹാരത്തിൽ, നിഷ്പക്ഷതയും ഹൃദയവിശാലതയും നന്ന്;
ഭരിക്കുമ്പോൾ, നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമം വേണ്ട
കുടുംബ ജീവിതത്തിൽ പൂർണമായ സാന്നിധ്യം കാമ്യം ;
നീ, നീയായിരിക്കുന്നതിൽ സംതൃപ്തനെങ്കിൽ
മറ്റുള്ളവരുമായി താരതമ്യമോ, മത്സരമോ ഇല്ലയെങ്കിൽ
ഏവരും നിന്നെ ബഹുമാനിക്കും.

***

താവോ തേ ചിങ് : പ്രകാശത്തിന്റെ വഴി ( Tao Te Ching : Verses 1-3)

ലാവോ സൂവിന്റെ ‘Tao Te Ching’, ലോകത്തിൽ എക്കാലവും ആദരിക്കപ്പെട്ട ശ്രേഷ്ഠ പുസ്‌തകങ്ങളിൽ ഒന്നാണല്ലോ. ക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനത്തിനും ആറു ശതങ്ങൾ മുൻപ് എഴുതപ്പെട്ട ഈ കൃതി ‘ ഉത്കൃഷ്ടമായ വഴി’ കാണിച്ചു തരുന്നു. 81 ശ്ലോകങ്ങൾ; ലാളിത്യമുള്ള പദാവലി.
പല പണ്ഡിതരും മൊഴിമാറ്റം ചെയ്ത ഈ നിധി, Wayne Dyer എന്ന പ്രഭാഷകനിലൂടെ സാധാരണ ജനങ്ങളിൽ എത്തി ചേരാൻ ഇടവന്നു. Stephen Mitchell-ഇന്റെ വിവർത്തനമാണ് Dyer അവലംബിച്ചത്.

ആംഗലേയത്തിലോട്ടുള്ള ഒന്ന് രണ്ടു വിവർത്തനങ്ങൾ വായിച്ചതിനു ശേഷം Mitchell-ഇന്റെ ഭാഷാന്തരം തന്നെയാണ് മനസ്സിലാക്കാൻ എളുപ്പം എന്ന നിഗമനത്തിലാണ് ഞാൻ എത്തി ചേർന്നത്. ശ്രീമതി അഷിത ഈ കൃതി മലയാളത്തിലോട്ടു തർജ്ജമ ചെയ്തതായ് അറിയാം.

‘അണ്ണാരക്കണ്ണനും തന്നാലാവത്’ എന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ ഒരു ചെറിയ ശ്രമം : തെറ്റ്-കുറ്റങ്ങൾ ക്ഷമിക്കുമല്ലോ!

Note :
1. Master -ഇവിടെ ഗുരു /യജമാനൻ തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾ ചേരുന്നതായി തോന്നിയില്ല. വിദ്യയിൽ അഗ്രഗണ്യ/അഗ്രഗണ്യൻ ആകയാൽ എത്തി ചേർന്ന പദവി. മാസ്റ്റർ എന്ന് തന്നെ ഉപയോഗിക്കുന്നു.
2. കൂടുതൽ സ്ഥലത്തും വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ‘She’ എന്നാണ്. Yin /Yang പരമ്പരകളിൽ സ്ത്രീത്വത്തിന്‌ /feminine elements ന് പ്രാതിനിധ്യം നൽകിയ മൂല-വിവർത്തനമാണ് ആധാരം. ‘അവർ’ എന്ന വാക്ക് പ്രയോഗിക്കുന്നു.

 

***
1
നിർവചിക്കാനാവുന്ന താവോ
ശാശ്വതമായ താവോയല്ല.
പറയാനാവുന്ന നാമം, അനശ്വരമായ നാമമല്ല.
അനിർവചനീയമാണ് ശാശ്വതമായ യാഥാർഥ്യം.
സൂക്ഷ്മമായ വസ്തുക്കളുടെ ഉത്പത്തി നാമത്തിലാണല്ലോ.
ആശകളിൽ നിന്നും  മുക്തരാവുമ്പോൾ നിഗൂഢതയുടെ പൊരുൾ മനസ്സിലാകും.
ആശകളിൽപ്പെട്ടു കിടക്കുമ്പോൾ അവതാരങ്ങൾ മാത്രമേ ദൃഷ്ടിഗോചരമാവൂ.
എന്നിരിക്കിലും,നിഗൂഢതയും, അവതാരങ്ങളും ഉത്ഭവിക്കുന്നത് ഒരേ ഉറവിടത്തിൽ നിന്നാണ്.
ഇതിനെ ഇരുട്ട് എന്ന് വിളിക്കാം. ഇരുട്ടിനുള്ളിലെ ഇരുട്ടാണത്. എല്ലാ തെളിച്ചത്തിന്റേയും പാത.

2
മനുഷ്യർ ചില വസ്തുക്കളെ സുന്ദരമെന്നു കരുതുന്നു,
മറ്റു ചിലത് വികൃതമായി തോന്നിയേക്കാം.
മനുഷ്യർ ചില കാര്യങ്ങളെ നല്ലതായി കാണുന്നു,
മറ്റു പലതും ചീത്തയായി കണ്ടേയ്ക്കാം.
ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതും അന്യോന്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
ബുദ്ധിമുട്ടും ലാഘവവും തമ്മിൽ തമ്മിൽ താങ്ങായി നില്കുന്നു.
ദീർഘവും ഹൃസ്വവും അന്യോന്യം നിർവചിക്കുന്നു.
പൊക്കവും താഴ്ചയും തമ്മിൽ തമ്മിൽ ആധാരപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
മുൻപും പിൻപും തമ്മിൽ തമ്മിൽ പിന്തുടരുന്നു.
ആയതിനാൽ, മാസ്‌റ്റർ ഒന്നും ചെയ്യാതെ തന്നെ എല്ലാം ചെയ്യുന്നു.
ഒന്നും പറയാതെ തന്നെ എല്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നു.
പലതും കടന്നു വരുന്നു, അവർ അവയെ അനുവദിക്കുന്നു.
പലതും കടന്നു പോകുന്നു, അവർ അവയെ അനുവദിക്കുന്നു.
അവർക്ക് എല്ലാമുണ്ട് , പക്ഷെ ഒന്നിനെയും സ്വന്തമാക്കുന്നില്ല.
പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു, പക്ഷെ ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല.
സ്വന്തം കർമ്മം നിർവഹിച്ചതിന് ശേഷം അതിനെ കുറിച്ച് മറക്കുന്നു.
അത് കൊണ്ട്, അത് എന്നന്നേയ്ക്കുമായി നിലനിൽക്കുന്നു.

3

മഹത് വ്യക്തികളെ ഒട്ടേറെ പ്രകീർത്തിച്ചാൽ
ആളുകൾക്ക് അധികാരമില്ലാതാവും.
വസ്തുക്കളെ കൂടുതൽ നെഞ്ചോടു ചേർത്താൽ
ആളുകൾ അവ മോഷ്ടിക്കുവാൻ തുടങ്ങും.
മാസ്റ്റർ നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്നത്
ജനമനസ്സുകളെ വസ്തുക്കളിൽ നിന്നും വിടുതൽ ചെയ്താണ്.
അവരുടെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളാകെ നിറച്ചുകൊണ്ടാണ്,
അധികാര മോഹങ്ങൾ ദുർബലമാക്കിയാണ്;
മനഃശക്തി സശക്‌തമാക്കിയാണ്.
ആഗ്രഹങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടാൻ, അറിയുന്നതൊക്കെ നഷ്ടപ്പെടാൻ
മാസ്റ്റർ സഹായിക്കുന്നു.
അങ്ങനെ, എല്ലാം അറിയാമെന്നു ധരിക്കുന്നവരിൽ അസ്വസ്ഥത നിറയ്ക്കുന്നു.
ഒന്നും ചെയ്യാത്ത സ്ഥിതി പരിശീലിക്കുക
അപ്പോൾ എല്ലാം അതാതിന്റെ സ്ഥാനങ്ങളിൽ വന്നു ചേരും.

***

കാത്യയും മറ്റു കവിതകളും

സുഗത കുമാരി ടീച്ചറുടെ ചില കവിതകൾ…

Minda Praani by Veeran Kutty (Poetry Translation from Malayalam)

 

“Minda-Praani” , a poem by  Prof. Veeran Kutty

(  This poem won the Kerala Sahitya Academy Award recently)

***************************

Translation from Malayalam:

Dumb Beast

It is very convenient-

The assurance,

That the Dead shall not rise again.

Treat them with utmost disregard,

They will not raise a whimper.

 

That guy in the mortuary,

Who cracks open the skull

With a hammer,

He gives a damn

That it was once a man.

The lad in the stone quarry,

Will display more care and compassion.

 

Inside the gaping stomach,

Brains, liver and the ilk are dumped

Before the sewing: a sight to watch!

School kids will stitch up a torn ball

Better than that.

Anyone, can commit any atrocity,

On those bereft of refuge, right?

 

The House of the Dead

Can be identified by the tent

In the front yard.

Someone will drag an old, greying tarpaulin,

Someone else will stretch it haphazardly:

The edges and corners all awry.

The  effrontery is because

The one to take umbrage has left.

The  play tents made by kids will have more finesse.

 

It was  his last chance to lie

Decked up

That was snuffed out with two white drapes.

How resplendent he was during his wedding!

 

Never would a guest feel unwelcome in his home,

A  more generous host was hard to find.

What of it, anyway?

Those who came to see him for the last time

Were offered neither a seat

Nor a drop of water.

 

While digging the grave, why was there

No space  left for him

To turn on his side at least?

Who knows how long he has to be in there?

 

However,

The relief that he has finally departed

Shall be celebrated by serving payasam*,

During the Feast for the Dead.

 

Everyone is busy competing

In his name,

To do all that he abhorred.

No wonder then,

That the Dead never return.

***

Payasam: a special sweet gruel made of milk, jaggery or semolina, cashew nuts, raisins et al.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ചില ഉത്തമ കഥകൾ …

സ്കൂളിൽ  പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമയം.ഇടവപ്പാതി തകർത്തു പെയ്യുന്ന സന്ധ്യയിൽ, വായിക്കാൻ പുസ്‌തകം തപ്പി എത്തിച്ചേർന്നത് അച്ഛന്റെ കളക്ഷനിലാണ്. ചില പേജുകൾ തുന്നൽ വിട്ട ആ പുസ്തകത്തിൽ നിന്നും തലയുന്തി എന്നെ നോക്കി. മഴയുടെ താളത്തിനൊത്തു ചുമരും ചാരിയിരുന്ന് വായിച്ച ഒരു കഥ എന്നെ നിലവിളിയിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.

ആ കഥയിൽ ‘Amarantha’ എന്ന പേരിൽ ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൾക്കു സഹജമായ കാരുണ്യ ബോധമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അറിവുള്ള ഒരു പാവം ഭ്രാന്തൻ അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ കടന്നു വന്നു. അയാൾ കവിതകളിലൂടെ അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തെ പ്രകീർത്തിച്ചു…ബൈബിളിലെ ഉത്തമ ഗീതങ്ങളിലെ വരികൾ അവൾക്കായി, അവളുടെ ചെരുപ്പുകൾക്കായി ഉപയോഗിച്ചു…വേറെ ഏതോ കവിയുടെ വരികൾ ചൊല്ലി അവളുടെ മുടിയെ പറ്റി…പക്ഷെ ഒടുവിൽ എല്ലാവരും ചേർന്ന് അയാളെ കൊന്നു. അമരാന്തയ്ക്കു മാത്രം മനസ്സിലായ ഏതോ സത്യം അവശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ പോയി…

ആ പെൺകുട്ടിയുടെ പേര്, ഭ്രാന്തൻ, കവിതകൾ, സോളമെന്റെ ഉത്തമ ഗീതങ്ങൾ, കർശനമായ, സങ്കുചിതമായ മതത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ തെറ്റെന്നു ധരിക്കപ്പെട്ട ബൈബിളിലെ സുന്ദര വരികൾ…മനസ്സിലാക്കാൻ ബുദ്ധിയില്ലാത്ത ലോകത്തിൽ ഭ്രാന്തനായ, മിടുക്കനായ ഒരു യുവാവ്… ക്രൂരമായ ഒരു കൊലപാതകം, ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കണ്ണീർ…മനസ്സിൽ വിങ്ങൽ നിറച്ച കഥ. പക്ഷെ ഞാൻ പേര് മറന്നു, വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും, കഥയുടെ പല നേർമ്മയുള്ള ഇഴകളും മറന്നു പോയി. എങ്കിലും…

മനസ്സിൽ മുപ്പതു വർഷങ്ങൾ കിടന്ന ആ കഥയുടെ കാതൽ സൗന്ദര്യമായിരുന്നു,കവിതയായിരുന്നു, കാരുണ്യമില്ലാത്ത ലോകം ‘ഭ്രാന്ത്’ എന്ന് വിളിക്കുന്ന, തച്ചു കൊല്ലുന്ന ക്രൂരതയായിരുന്നു.

2013- ഇൽ, മനസ്സിലെ ഓർമ്മകൾ വയ്ച്ചു ‘ഗൂഗിൾ’ എന്ന അലാവുദീന്റെ വിളക്കിലെ ഭൂതത്തെ വിളിച്ചും കൊണ്ട് ഞാൻ ആ കഥ തപ്പിയെടുത്തു…

അച്ഛന്റെ പുസ്‌തക സഞ്ചയത്തിലെ എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആ ചെറു കഥയുടെ പേര് ‘ How Beautiful With Shoes’..എഴുതിയത് അമേരിക്കൻ സാഹിത്യകാരനായിരുന്ന Wilbur Daniel Steele …1932 ലാണു പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

***

സി. വി. ബാലകൃഷ്ണന്റെ “അവൻ ശരീരത്തിൽ സഹിച്ചു’ എന്ന കഥ വായിച്ചപ്പോൾ, മധുവിന്റെ കണ്ണുകൾ ഓർമ്മ വരുന്നു. കഥ ജീവിതത്തിനു മുന്നോടിയാവും എന്ന് എഴുത്തുകാരൻ തന്നെ കുറിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. 1970 കളിൽ എഴുതിയതാണ്.

“ദൈവമേ! എന്തൊരു ദൈന്യതയാണ് ഞാനീ കാണുന്നത്!”ആ വരി എഴുതിയത് മധുവിനെ കുറിച്ചായിരുന്നോ? ഒരു പക്ഷെ, ഒരു നല്ല വ്യക്തി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ! അയാൾ ആ ദൈന്യതയിൽ ദൈവത്തെ കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ…രക്ഷിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ?

Leo Tolstoy യുടെ ‘Where Love Is, God Is…’ ഇലെ Martin Avdeitch എന്ന ചെരുപ്പു കുത്തിയേയും ,
Matthew-25 :40നേയും  ഓർമ്മ വന്നു ..

“രാജാവ് മറുപടി പറയും : സത്യമായി ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു, എന്റെ ഏറ്റവും എളിയ ഈ സഹോദരന്മാരിൽ ഒരുവന് നിങ്ങൾ ഇത് ചെയ്തു കൊടുത്തപ്പോൾ, എനിക്ക് തന്നെയാണ് ചെയ്തു തന്നത്.”

ദീനരിലും, പതിതരിലും  ക്രിസ്തുവിനെ കാണാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാ ഉത്തമ കഥകൾക്കുമായി സമർപ്പണം .

കേൾക്കൂ…സി.വി. ബാലകൃഷ്ണന്റെ കഥ…

**

“സത്യത്തിനെത്ര വയസ്സായി?”

പണ്ട് കവി പാടിയത് പോലെ ചില സത്യങ്ങൾക്കു വയസ്സില്ല.
സുഗത കുമാരി ടീച്ചറുടെ ചില പഴയ കവിതകൾ കാലിക പ്രസക്തിയോടെ ഇന്നും വഴി കാട്ടുന്നു.

നാലു കവിതകൾ…
ഗാന്ധിജിയെ കുറിച്ച് ” മറക്കാതിരിക്കട്ടേ” (1969 ),
അധികാര ദുർമ്മോഹങ്ങളുടെ അധഃപതനം എന്നും പഠിപ്പിച്ച ഷെല്ലിയുടെ “Ozymandias” ഇന്റെ വിവർത്തനം (1964) ,
പെൺകുട്ടികൾ നേരിടുന്ന ചൂഷണത്തെ, അവർക്ക് പഠിക്കാൻ അവസരങ്ങൾ കൊടുക്കേണ്ടതിനെ പറ്റിയെഴുതിയ ‘സാരേ ജഹാൻ സെ അച്ഛാ’ (1986),
മരങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചെഴുതിയ , പ്രകൃതി ക്ഷോഭത്തെ പറ്റി പണ്ടേ ധ്വനിപ്പിച്ച ” മരത്തിനു സ്തുതി” (1980).

കവിതയെ ബഹുമാനിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സ്കൂൾ/കോളേജ് അധ്യാപകർക്ക് നന്ദി. ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും ശക്തി നൽകിയ, ഒരു “survival tool” കൂടിയായി മാറിയ പാഠമാണത്.

Let us bow before our mother tongues in the International Year of Indigenous Languages….

മധുരമാമെൻ മാതൃഭാഷയ്ക്കു പ്രണാമം!

ഓരോ നിമിഷവും

ഓരോ പ്രാവശ്യവും അമ്മയെ കണ്ടിട്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ, അമ്മ കരയും, അച്ഛൻ വിവർണ്ണമായ മുഖത്തോടെ നില്കും. ജീവിത തിരക്കുകൾ കാരണം നമ്മൾ മൊബൈൽ ഫോണിൽ ശ്രദ്ധയർപ്പിച്ചു മുന്നോട്ട് പോകും, അല്ലെങ്കിൽ പായും.
ഇപ്പോൾ, എൻ്റെ മകൾ , ” ശരി, പോയിട്ട് വരാം അമ്മേ!’ എന്ന് പറയുമ്പോൾ, അവളുടെ ചിറകുകൾക്ക് ഈശ്വരാ കൂടുതൽ ശക്തി നൽകണേ എന്ന് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് അമ്മയുടെ കണ്ണീരിന്റെ കാരണം മനസ്സിലാവുന്നു. അവൾക്കു പഠിക്കാനുണ്ട്, പരീക്ഷകൾ എഴുതാനുണ്ട്, ഇനിയും ധാരാളം പടികൾ കയറാനുണ്ട്…

പണ്ട് അമ്മ ബാഗ് പായ്ക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ ‘ എനിക്ക് വേണ്ട അതൊന്നും…ഞാൻ വെച്ചോളാം ‘ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന ഞാൻ , ഇപ്പോൾ അവളുടെ ‘ശ്ശോ , അതൊന്നും ഞാനിടില്ല അമ്മേ …ഞാൻ വെച്ചോളാം!’ പറച്ചിലുകൾ കേട്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു. സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ്റെ മഹത് വചനങ്ങളുടെ ചെറിയ പുസ്‌തകം ബാഗിൽ ‘നിനക്കൊപ്പം എല്ലായിടത്തും’ എന്ന് ചൊല്ലി തിരുകുന്നു. പണ്ട് അമ്മ ചെയ്തിരുന്നതാണ്. അത് ഒരിക്കലും വൃഥാവിലാവില്ല.

‘ഈ അമ്മയെ കൊണ്ട് തോറ്റു…ശരിക്കും അമ്മൂമ്മയെ പോലെ തന്നെ…’ രണ്ടു മക്കളും കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നു. അതിൽ പരം ഒരു പ്രശംസ കിട്ടാനില്ല എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.
**

ജീവിക്കുന്ന എല്ലാ ദിവസവും ഒരു ‘ Gratitude Journal’ എഴുതണം എന്ന് പല ആദ്ധ്യാത്മിക പുസ്തകങ്ങളിലും ആഹ്വാനമുണ്ട്.
ഇന്ന് ഞാൻ എഴുതട്ടെ:

ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരത്തിന്, ആരോഗ്യമുള്ള മനസ്സിന്, ആരോഗ്യമുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്, സ്നേഹിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക്, അന്നവും, വെള്ളവും, കാറ്റും, പ്രകാശവും തരുന്ന ചുറ്റുപാടിന്, വായിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങൾക്ക്, ചെയ്യുവാനുള്ള ജോലികൾക്ക്, കാണുന്നതെന്തും ഭഗവാനേ, നന്ദി പറയാൻ വേണ്ടി മാത്രമായി നീ തന്നതാണല്ലോ…കടന്നു വന്നതെല്ലാം ശക്തി നല്കുന്നവയായി മാറ്റാനുള്ള ഊർജ്ജം എന്നും നൽകേണമേ…ആയതിനാൽ കൂടു വിട്ട് ആകാശത്തിലോട്ടു പറക്കുന്ന എല്ലാ ജീവനേയും നീ സ്നേഹത്തോടെ സംരക്ഷിക്കും എന്ന് ഉറപ്പുണ്ട്. നന്ദി.

***
‘Books for Living’ എന്നൊരു മനോഹര പുസ്തകം. പല പുസ്തകങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ പ്രയോജനം ചെയ്തത് എങ്ങനെ എന്നൊരു കണ്ടെത്തൽ…Will Schwalbe ആണ് എഴുതിയത്.
അതിൽ ‘Wonder’ എന്ന പുസ്തകം തന്നെ കൂടുതൽ നല്ല വ്യക്തിയാകാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു എന്നൊരു പരാമർശം. എഴുതിയത് R J Palacio…

Extract:

‘He cleared his throat and read from the book (‘Under the eye of the clock’ by Christopher Nolan..)..’ It was at moments such as these that Joseph recognized the face of God in human form. It glimmered in their kindness to him, it glowed in their keenness, it hinted in their caring, indeed it caressed in their gaze…’

He  paused and took off his reading glasses again.

‘ It glimmered in their kindness to him,’ he repeated, smiling. ‘ Such a simple thing, kindness. Such a simple thing..’

( Note : Book within a book within a book)

വായിച്ചതിനു ശേഷം ഞാൻ Elie Wiesel ഇന്റെ ‘Night’ നെ പറ്റി ചിന്തിച്ചു പോയി. മനുഷ്യന് ചെകുത്താന്റെ രൂപവും ഭാവവും കൈ വരുന്നത് എങ്ങനെ എന്ന് നാസി കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകൾ വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നല്ലോ.

‘ Never shall I forget that night, the first night in camp, that turned my life into one long night seven times sealed.

Never shall I forget that smoke.

Never shall I forget the small faces of children whose bodies I saw transformed into smoke under a silent sky.

Never shall I forget those flames that consumed my faith forever.

Never shall I forget the nocturnal silence that deprived me for all eternity of the desire to live.

Never shall I forget those moments that murdered my God and my soul and turned my dreams to ashes.

Never shall I forget those things, even were I condemned to live as long as God himself.

Never.’
ഓരോ നിമിഷവും എന്ത് ചെയ്യണം, എങ്ങനെ ചിലവാക്കണം എന്ന ‘choice’ നമ്മുടെ  കൈയിലാണ്. അതുള്ളവർ തന്നെ ലോകത്തിൽ വളരെ കുറവാണ് എന്നും കുറിക്കട്ടെ. ആ ‘gift’ നാം നന്നായി ഉപയോഗിച്ചാൽ, നിശ്ശബ്ദമായി നാം ഈശ്വരന് നന്ദി പറയുന്നു. അത് ഒരു പ്രാർത്ഥനയാവുന്നു .

***