ഓരോ പ്രാവശ്യവും അമ്മയെ കണ്ടിട്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ, അമ്മ കരയും, അച്ഛൻ വിവർണ്ണമായ മുഖത്തോടെ നില്കും. ജീവിത തിരക്കുകൾ കാരണം നമ്മൾ മൊബൈൽ ഫോണിൽ ശ്രദ്ധയർപ്പിച്ചു മുന്നോട്ട് പോകും, അല്ലെങ്കിൽ പായും.
ഇപ്പോൾ, എൻ്റെ മകൾ , ” ശരി, പോയിട്ട് വരാം അമ്മേ!’ എന്ന് പറയുമ്പോൾ, അവളുടെ ചിറകുകൾക്ക് ഈശ്വരാ കൂടുതൽ ശക്തി നൽകണേ എന്ന് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് അമ്മയുടെ കണ്ണീരിന്റെ കാരണം മനസ്സിലാവുന്നു. അവൾക്കു പഠിക്കാനുണ്ട്, പരീക്ഷകൾ എഴുതാനുണ്ട്, ഇനിയും ധാരാളം പടികൾ കയറാനുണ്ട്…
പണ്ട് അമ്മ ബാഗ് പായ്ക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ ‘ എനിക്ക് വേണ്ട അതൊന്നും…ഞാൻ വെച്ചോളാം ‘ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന ഞാൻ , ഇപ്പോൾ അവളുടെ ‘ശ്ശോ , അതൊന്നും ഞാനിടില്ല അമ്മേ …ഞാൻ വെച്ചോളാം!’ പറച്ചിലുകൾ കേട്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു. സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ്റെ മഹത് വചനങ്ങളുടെ ചെറിയ പുസ്തകം ബാഗിൽ ‘നിനക്കൊപ്പം എല്ലായിടത്തും’ എന്ന് ചൊല്ലി തിരുകുന്നു. പണ്ട് അമ്മ ചെയ്തിരുന്നതാണ്. അത് ഒരിക്കലും വൃഥാവിലാവില്ല.
‘ഈ അമ്മയെ കൊണ്ട് തോറ്റു…ശരിക്കും അമ്മൂമ്മയെ പോലെ തന്നെ…’ രണ്ടു മക്കളും കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നു. അതിൽ പരം ഒരു പ്രശംസ കിട്ടാനില്ല എന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു.
**
ജീവിക്കുന്ന എല്ലാ ദിവസവും ഒരു ‘ Gratitude Journal’ എഴുതണം എന്ന് പല ആദ്ധ്യാത്മിക പുസ്തകങ്ങളിലും ആഹ്വാനമുണ്ട്.
ഇന്ന് ഞാൻ എഴുതട്ടെ:
ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരത്തിന്, ആരോഗ്യമുള്ള മനസ്സിന്, ആരോഗ്യമുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്, സ്നേഹിക്കുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക്, അന്നവും, വെള്ളവും, കാറ്റും, പ്രകാശവും തരുന്ന ചുറ്റുപാടിന്, വായിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങൾക്ക്, ചെയ്യുവാനുള്ള ജോലികൾക്ക്, കാണുന്നതെന്തും ഭഗവാനേ, നന്ദി പറയാൻ വേണ്ടി മാത്രമായി നീ തന്നതാണല്ലോ…കടന്നു വന്നതെല്ലാം ശക്തി നല്കുന്നവയായി മാറ്റാനുള്ള ഊർജ്ജം എന്നും നൽകേണമേ…ആയതിനാൽ കൂടു വിട്ട് ആകാശത്തിലോട്ടു പറക്കുന്ന എല്ലാ ജീവനേയും നീ സ്നേഹത്തോടെ സംരക്ഷിക്കും എന്ന് ഉറപ്പുണ്ട്. നന്ദി.
***
‘Books for Living’ എന്നൊരു മനോഹര പുസ്തകം. പല പുസ്തകങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ പ്രയോജനം ചെയ്തത് എങ്ങനെ എന്നൊരു കണ്ടെത്തൽ…Will Schwalbe ആണ് എഴുതിയത്.
അതിൽ ‘Wonder’ എന്ന പുസ്തകം തന്നെ കൂടുതൽ നല്ല വ്യക്തിയാകാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു എന്നൊരു പരാമർശം. എഴുതിയത് R J Palacio…
Extract:
‘He cleared his throat and read from the book (‘Under the eye of the clock’ by Christopher Nolan..)..’ It was at moments such as these that Joseph recognized the face of God in human form. It glimmered in their kindness to him, it glowed in their keenness, it hinted in their caring, indeed it caressed in their gaze…’
He paused and took off his reading glasses again.
‘ It glimmered in their kindness to him,’ he repeated, smiling. ‘ Such a simple thing, kindness. Such a simple thing..’
( Note : Book within a book within a book)
വായിച്ചതിനു ശേഷം ഞാൻ Elie Wiesel ഇന്റെ ‘Night’ നെ പറ്റി ചിന്തിച്ചു പോയി. മനുഷ്യന് ചെകുത്താന്റെ രൂപവും ഭാവവും കൈ വരുന്നത് എങ്ങനെ എന്ന് നാസി കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകൾ വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നല്ലോ.
‘ Never shall I forget that night, the first night in camp, that turned my life into one long night seven times sealed.
Never shall I forget that smoke.
Never shall I forget the small faces of children whose bodies I saw transformed into smoke under a silent sky.
Never shall I forget those flames that consumed my faith forever.
Never shall I forget the nocturnal silence that deprived me for all eternity of the desire to live.
Never shall I forget those moments that murdered my God and my soul and turned my dreams to ashes.
Never shall I forget those things, even were I condemned to live as long as God himself.
Never.’
ഓരോ നിമിഷവും എന്ത് ചെയ്യണം, എങ്ങനെ ചിലവാക്കണം എന്ന ‘choice’ നമ്മുടെ കൈയിലാണ്. അതുള്ളവർ തന്നെ ലോകത്തിൽ വളരെ കുറവാണ് എന്നും കുറിക്കട്ടെ. ആ ‘gift’ നാം നന്നായി ഉപയോഗിച്ചാൽ, നിശ്ശബ്ദമായി നാം ഈശ്വരന് നന്ദി പറയുന്നു. അത് ഒരു പ്രാർത്ഥനയാവുന്നു .
***
Ministhy S Nair 